HOMMIK

Gdy stoje przed twym grobem Te granitowe skaly Gdy patrze na ten napis Przetarty rêka czasu Dawniej zloty...blyszczacy Zupelnie jak twe oczy... Teraz wyblakly.... Gdy stoje przed twym grobem Tym pomnikiem zalosci Gdy patrzê na aniola W skale wykutego Którego glowa w proch juz poszla I w gruzach lezy na plycie twego grobu A jego rêce dotykaja nagrobka.... Gdy stoje przed twym grobem Z róza czerwona w dloni Ten kwiat obserwuje I widzi wiele Ten milczacy swiadek lez mych ronionych Na oltarzu twego grobu w ofierze zloznych On swiadek milczacy tych krwi kropel kilku W choldzie tobie zlozonych Dla twego szczêscia straconych G